🥇 Emilia Romania Co Warto Zobaczyć

Villa Minozzo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Reggio Emilia. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 4150 osób, 24,7 os./km². Deutschland United States España France Magyarország Italia Nederland Polska Brasil Россия 中国

Informacje praktyczne. MALTA W 4 DNI, CO WARTO ZOBACZYĆ. INFORMACJE PRAKTYCZNE. Malta to tak naprawdę archipelag wysp maltańskich na który składają się min: Malta, Gozo oraz Comino. Dzięki swojemu położeniu pomiędzy Europą, a Afryką tworzy prawdziwy tygiel kulturowy. Znajdziemy tutaj napływy kultury brytyjskiej, włoskiej

Listopad – szaruga i jesienne melancholijki. Luty – okres przejściowy, ani zima, ani wiosna, a zamiast zieleni – plucha i ciemności. Nawet nam zdarza się w takich sytuacjach westchnąć ciężko i zanurkować pod kocyk. Na obie pogodowe przypadłości niezmiennie pomagają dwie rzeczy: słońce i pyszne jedzenie. Gdzie je znaleźć w tak zwanych „okresach przejściowych”? Na przykład we Włoszech :). Dziś zabieramy Was do prowincji Emilia Romagna, do której co prawda zawitaliśmy poźną jesienią, ale jesteśmy przekonani, że ta propozycja sprawdzi się znakomicie również teraz. Słońce, zachwycające targi ze świeżym włoskim jedzeniem i piękna historyczna architektura to nasz pomysł na trzydniowy weekend w oczekiwaniu na wiosnę :). Spokojna Modena, elegancka Parma i historyczna Bolonia. Lub też, jak kto woli, słynny ocet modeński aceto balsamico di Modena, szynka parmeńska i bolońskie pasty. Uprzedzamy: lepiej nie czytać na „głodniaka”. Ciepło Modeny Do Bolonii dolecieliśmy tanim przewoźnikiem i z samego ranka, o jednym ledwie espresso, pognaliśmy na stację namierzyć nasz pociąg do Modeny. Za każdym razem w północnych Włoszech jesteśmy pozytywnie zaskoczeni jakością i łatwością podróżowania koleją. Dotarliśmy do miasta i zaczęliśmy się spokojnie rozglądać. Modena objawiła się nam w różnych odcieniach pomarańczy i ciepłego karminu, które zdobią gęsto pobudowane kamienice. Drewniane okiennice, estetyczne fasady i dopracowane detale – lampy, kwietniki, skwerki- kazały przyglądać się niespiesznie fasadom, podwórkom i zakątkom. Najpiękniejszy był jednak absolutny brak turystów – wpadliśmy wyłącznie na jedną zagraniczną parę, równie nami zdziwioną, co my nimi. Obłędne targowisko pyszności Przyznajemy, że pierwsze kroki skierowaliśmy prosto na główny plac modeński – Piazza Grande, na którym akurat odbywały się targi lokalnego jedzenia. Obfitość przenajróżniejszych produktów i możliwość spróbowania ledwie niewielkich kawałeczków uświadomiło nam najważniejszą turystyczną prawdę: nie ma zwiedzania na pusty brzuch! Krótki dialog przy akompaniamencie burczącego brzucha z brodatym wystawcą zaowocował bardzo konkretnym namiarem: udaliśmy się do Mercato Albinelli. Gdyby mieć taki mercato gdzieś koło nas tak na stałe… A może w sumie lepiej nie mieć :). Stoiska pełne świeżych warzyw, soczystych owoców, najróżniejszych serów, domowych makaronów, nadziewanych pierożków… Wszystkiego można było kupić po małym kawałku, ledwie na spróbowanie, co pasowało nam wręcz doskonale, skoro i tak nie mogliśmy zdecydować się co zjeść. Za pieniądze, za które w knajpie nie dostalibyśmy nawet sztućcy (czyli równowartość tzw coperto), najedliśmy się obłednymi serami i owocami, wygrzewając się w słońcu na spokojnym Piazza XX Settembre. Za rekomendację niech posłuży fakt, że wróciliśmy tu i wieczorem na kolację. W środku mercato rozstawione są nawet niewielkie stoliczki nakryte czerwoną ceratką, przy których na spokojnie można skonsumować lokalne specjały, natomiast sprzedawcy pakują wszystko w plastikowe pudełeczka i oferują sztućce. Ba, do kolacji udało nam się nawet zdobyć „kubek” wina i sącząc trunek, obserwowaliśmy jak cichnie targowy gwar, a sprzedawcy powoli zwijają swoje interesy. Byle się nie spieszyć… Po Modenie najlepiej jest chodzić bez konkretnego planu, najciekawsze są pochowane zakamarki, klimatyczne studnie czy niewielkie knajpki. Szczęśliwie w centrum ciężko się zgubić, a wszystkie drogi prowadzą do głównej przecznicy – Via Emilio Centro. Cały dzień włóczyliśmy się między nimi, co krok odkrywając jakieś nieśmiałe klasztory, obudowane dookoła kościółki i ślepe zaułki. Gdy wędrowaliśmy tak bez celu, najbardziej urzekła nas Via Luigi Carlo Farini, ulica w odcieniach pomarańczy i czerwieni z charakterystycznymi modeńskimi arkadami, prowadząca wprost do majestatycznego Palazzo Ducale. Najciekawiej jest tam z samego rana, gdy plac wokół pałacu jest opustoszały, a poranne promienie słońca barwią fasadę pałacu na kolor biszkoptu. W arkadach Via Luigi kryją się sklepiki ze słynnym modeńskim octem, bary i oczywiście lodziarnie. Było na tyle ciepło, że zawitaliśmy do lodziarni Gelateria Bloom i… zakochaliśmy się od pierwszego liznięcia. Jeśli szukacie lodów bez polepszaczy, barwników i dodatkowo nieprzesłodzonych, musicie tam zajrzeć. Nas uwiodła cała gama specjalnych sezonowych lodów jabłkowych- każdy smak z innej odmiany jabłek, oraz miodowe czy dyniowe eksperymenty. Modena i wielkie obżarstwo… Ledwie skończyliśmy jeść lody, a już trafiliśmy na targ produktów sycylijskich na Piazza Giuseppe Mazzini (uprzedzaliśmy, głodni nie będziecie!). Próbowaliśmy ogarnąć wzrokiem mnogość ciasteczek- rurek cannoli, kruchych, z orzechami, nadzieniem, czekoladowych, maślanych, ale w obawie przed oczopląsem zwróciliśmy się ku mięsiwom. Tu spróbowaliśmy niesamowitej szynki dojrzewającej w grubej otoczce ze sprasowanych ciemnych winogron (tzw wytłoków), pozostałych po tłoczeniu soku. Dzięki temu rozwiązaniu miała lekki posmak czerwonego wina, który świetnie współgral z niezbyt tłustym mięsem. Do tego misy najróżniejszych oliwek i kosze sycylijskich pomarańczy, ciągle jeszcze pachnących słońcem… Ah, ah ah! Skąd ten ocet? Nie mogliśmy się powstrzymać również (wybaczcie!) przed przyjrzeniu się mijanym rano targom ekologicznego jedzenia, organizowanym na Piazza Grande. Taaak, znów jedzenie. Z wystawcami można było uciąć sobie miłą pogawędkę i porozmawiać na przykład o poszukiwaniu trufli lub hodowli szczęśliwych półdzikich świni leśnych, których mięso tytułem długiego życia świnek i „wolnego chowu” jest o wiele smaczniejsze niż świń hodowlanych. Poznaliśmy też metodę produkcji słynnego modeńskiego octu balsamicznego – aceto balsamico di Modena, który wytwarza się z długo gotowanego soku z białych winogron, dzięki czemu ciecz brązowieje. Później doświadcza leżakowania w beczkach, fermentacji i procesu parowania, aż w rezultacie otrzymuje się gęsty aromatyczny ocet. Co ciekawe, na 1 litr takiego octu potrzeba aż 145 kg winogron, a przed sprzedażą ocet leżakuje średnio 12 lat (albo i dłużej!). Modeńska katedra W przerwie między obżarstwem postanowiliśmy jednak coś zwiedzić, bo wbrew pozorom lubimy kulturę, tyle że w pobliżu jedzenia czasem o tym zapominamy :). Udaliśmy się więc do ogromnej modeńskiej katedry, wpisanej wraz z wieżą i placem na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Budowa kościoła zaczęła się już w XI wieku, choć oczywiście jego wygląd zmieniał się na przestrzeni wieków. Dziś zachwyca z każdej strony- czy to od Piazza Grande, z której to perspektywy wieża wydaje się być lekko pochylona, czy od ulicy Corso Duomo, któremu prezentuje majestatyczny portyk podtrzymywany przez dwa lwy z ogromną rozetą po środku. Warto zajrzeć do środka, by przyjrzeć się masywnym murom i dekoracyjnym rozwiązaniom. Za drobną dopłatą można wspiąć się na dzwonnicę i przeczytać o legendarnym skradzionym wiadrze. Kto liczy na piękne fotografie z góry niestety się zawiedzie, ale warto wejść nawet jeśli pięknego ujęcia nie zrobicie. W drodze na stację autobusową zahaczyliśmy również o budynek Foro Boario, dziś mieszczący uniwersytet i bibliotekę, oraz Parco Novi Sad, przez który przebiegał kiedyś rzymski trakt. Kilkanaście metrów pod ziemią (tak zmienił się przez wieki poziom gruntu) odnaleziono świetnie zachowany bruk oraz rzymskie nagrobki tradycyjnie ustawiane wzdłuż dróg. Wypad do Nonantoli Na dworzec udaliśmy się w celu krótkiego wypadu do niewielkiej miejscowości Nonantola (czyż to nie brzmi pięknie?), oddalonej 20 km do Modeny. Tam zobaczyliśmy monaster benedyktyński z VIII (!) wieku i potężną romańską bazylikę – jeśli będziecie w okolicy, warto tu podjechać, choć jest to wizyta na raptem godzinę. Miasteczko ma długą historię, sięgającą aż do średniowiecza, ale niestety mocno ucierpiało w ostatnim trzęsieniu ziemi, które miało miejsce w prowincji w 2012 roku. Bazylika przechodzi więc aktualnie remont, ale i tak zrobiła na nas wrażenie. Poza tym Nonantola to maleńka miejscowość, w której panował totalny spokój, nie działo się nic, a my byliśmy jedynymi turystami tego dnia w niewielkiej informacji turystycznej (a przynajmniej tyle zrozumieliśmy z wywodu po włosku). Następnego dnia z samego rana złapliśmy pociąg od Parmy, o której w naszej kolejnej opowieści! Modena nie słynie z atrakcji turystycznych przy których rzesze turystów robią sobie pamiątkowe selfie. Nie jest to też miasto, które koniecznie trzeba zwiedzać z przewodnikiem w ręku- o wielemilej włóczyć się bez większego celu. W Modenie czuliśmy się trochę jak u mamy, otoczeni ciepłymi kolorami, pysznym jedzeniem i ciekawymi historiami pochowanymi po kątach, czekającymi niespiesznie na odkrycie- przepełniało nas uczucie swojskości, jakbyśmy po dłuższym czasie wracali do znanego nam miejsca. Przyjeżdżajcie leczyć się słońcem :)! DODATKOWE INFORMACJE: Z Bolonii kursują do Modeny regularne i wygodne pociągi, bilety online kupicie tu: , trafiają się bardzo okazyjne ceny, a podróż między miastami trwa zaledwie. W związku z bliskością Bolonii, Modenę można potraktować jako jednodniową wycieczkę, ale my polecamy zostać tam na noc:) Do Nonantoli jeżdżą dwie linie autobusowe z dworca autobusowego w Modenie, bilet kosztuje 5 euro.

Poza tym, jeśli ktoś szuka jednych z najlepszych plaż na Malediwach, które warto odwiedzić, wyspa Alimatha z pewnością posiada kilka takich perełek, na których nie tylko można skorzystać z szerokiego wachlarza sportów wodnych, ale również zrelaksować się na miękkim piasku. 13. Biyadhoo. Podziel się.

Opis regionu Emilia Romania (wł. Emilia Romagna) to obszar rozciągający się od Morza Adriatyckiego aż do granic Ligurii i Piemontu, pomiędzy alpejską Lombardią a śródziemnomorską Toskanią. Dzięki takiemu położeniu występują tu zarówno otulone gorącym słońcem lata, jak i chłodne zimy. Region powstał w wyniku zjednoczenia zachodniej Emilii oraz wschodniej Romanii. W starożytności Rzymianie wybudowali, przecinającą region, drogę wojskową – Via Emilia, prowadzącą od Piacenzy aż do Rimini. Wokół niej powstawały niezwykłe miasta, a z czasem drogę przedłużono aż do Mediolanu. Emilia Romania uważana jest za jeden z najbardziej płodnych terenów rolniczych we Włoszech. Jej znaczny obszar stanowią równiny, wchodzące w skład Niziny Padańskiej. Od północy osłaniają ją rzędy topoli, a od południa łańcuchy Apeninów. Emilia Romania to kraina znana ze swoich Term Uzdrowiskowych oraz malowniczych szlaków trekkingowych i rowerowych. W skład regionu wchodzi dziewięć prowincji: Bolonia (stolica regionu), Ferrara, Forlì Cesena, Modena, Parma, Piacenza, Ravenna, Reggio Emilia, Rimini. Miejsca warte zobaczenia Bolonia – stolica regionu, słynąca z dobrej kuchni oraz najstarszego uniwersytetu w Europie Zachodniej. Będąc w Bolonii warto zadowolić swoje kubki smakowe i spróbować tradycyjnej mortadeli serwowanej z włoską piadiną. By zaś krajobraz miasta podziwiać z niecodziennej perspektywy, wystarczy pokonać schody o 498 stopniach, które prowadzą na górę wieży – Torre degli Asinelli. Zastanówmy się tylko – przed czy po degustacji? Modena – miasto niezwykle różnorodne. To w nim urodził się słynny tenor Luciano Pavarotti. Miasto znane jest także dzięki produkcji octu balsamicznego oraz musującego wina Lambrusco. Inne lokalne specjały można kupić w działających, od XVII wieku, delikatesach Giusti. W centrum średniowiecznej Modeny, znajduje się Piazza Grande, nad którą dominuje Katedra św. Geminiana – patrona miasta. Katedra ta jest jedną z najlepiej zachowanych zabytków romańskich w Italii. W Modenie można spędzić niespieszne popołudnie, spoglądając na kolorowe kamienice i delektując się prawdziwymi włoskimi lodami. Warto udać się także do pobliskiego Maranello – siedziby fabryki samochodów Ferrari, obecnie goszczącej muzeum tej znanej na całym świecie marki. Parma – miasto sztuk: kulinarnych i sztuk pięknych. Miejsce, z którego pochodzi szynka parmeńska oraz parmezan – król wszystkich serów, który doczekał się własnego muzeum! Po drodze do centrum miasta, koniecznie zatrzymajmy się w lokalnej winiarni i skosztujmy białego wina Malvasia. Następnie skierujmy się na Piazza Duomo, na której wznoszą się: zdobiona renesansowymi freskami katedra Wniebowzięcia NMP oraz baptysterium. W pobliżu Parmy znajduje się centrum termalne Salsomaggiore Terme . Wykorzystywane tutaj wody źródłowe wykazują działanie lecznicze. Prawdopodobnie znane były już w starożytności. Ferrara – odgrywała niezwykle ważną rolę w epoce renesansu. Przez setki lat była siedzibą rodu d’Este, co znacząco wpłynęło na charakter tego miasta. Za ich panowania powstały liczne zamki i pałace. Uwagę przyciąga także średniowieczna katedra poświęcona patronowi miasta – św. Jerzemu. Plac przed ratuszem miejskim pełen jest rowerów, można wsiąść na jeden z nich i zwiedzić miasto z perspektywy rowerzysty! Rawenna – swój dzisiejszy kształt zawdzięcza cesarzowi Justynianowi, gdyż za czasów jego panowania zostały wzniesione liczne budowle, w tym najbardziej okazałe kościoły: San Vitale czy Sant’Appolinnare ze słynnymi bizantyjskimi mozaikami. Zobacz i spróbuj Emilia Romania nazywana jest „Kulinarnym sercem Włoch”. Odnajdziemy w niej bogactwo smaków i zapachów. Ścieżki biegnące między winnicami i sadami drzew orzechowych zapraszają na niezapomniane wędrówki. Ceglane domy, średniowieczne bazyliki i zamki, parki narodowe i złociste plaże. Wszystko to pozwala odkryć historyczną i kulturalną tożsamość tej krainy. Przez znaczną część roku odbywają się w niej targi produktów regionalnych oraz liczne festiwale. Niech nie zmyli nas spokój natury, Emilia Romania to także miłośniczka zawrotnej prędkości i motoryzacji! Park Delty Padu – największej i najdłuższej rzeki Włoch Muzeum Ferrari w Meranello Międzynarodowe Muzeum Ceramiki w Faenza Sagra dell’Anguilla Zdjęcia regionu Lokalna kuchnia Sklepy z najprzeróżniejszymi smakołykami i kuchnia Emilii-Romanii oferują wszystko, czego pragnie podniebienie: znakomitą szynkę i świeżutką mortadelę, ostry parmezan, niezliczone odmiany makaronu własnego wyrobu, sute dania mięsne, aromatyczna dziczyznę, słodkie lub słone pieczywo, desery, wina czy wreszcie – najszlachetniejszy w świecie ocet, aceto balsamico tradizionale, produkowany jedynie przez garstkę osiadłych tu od dawna wytwórców. Różnorodność kuchni bierze się między innym stąd, ze region ten składa się z dwóch odmiennych krain- Emilii, obszaru między Nizina Padańską i północna Toskanią, oraz Romanii- górzystego terenu z ciągnącym się na wschodzie wybrzeżem Adriatyku. Urodzajna Emilia dostarcza makaronów, produktów mlecznych i doskonałego mięsa, natomiast Romania kusi pachnącymi ziołami, aromatyczną dziczyzną i potrawami rybnymi. Duma Parmy jest znana na całym świecie szynka parmeńska i culatello, Bolonia ma najdelikatniejszą na świecie mortadelę, najlepsze lasagne i najsmaczniejsze tortellini. Królestwem tortelloni jest Piacenza, Reggio Emilia słynie z duszonej pieczeni i erbazzone, specjalnością Ferrary jest gotowana kiełbas, a w Modenie podaje się nadzwyczajna w smaku zampone – nóżkę wieprzową nadziewaną farszem. Chociaż z czasem specjały Emilii- Romanii stały się dostępne na całym świecie, to najlepiej zapoznać się z nimi na miejscu. Przy kieliszku lokalnego Lambrusco i nad upieczoną piadiną ( tradycyjny, płaski chlebek) można podyskutować z mieszkańcami tego regionu o jedynej rzeczywiście spornej kwestii dotyczącej ich kuchni: które skwarki wieprzowe sa smaczniejsze? Bardziej wysuszone z Emilii czy te soczyste i tłuste, preferowane w Romanii? Ragù alla Bolognese Sos mięsny po bolońsku 1 cebula 1 mała marchewka 1 łodyga selera naciowego 100g boczku 200g mielonego miesa 3 łyzki oliwy z oliwek 1 mała szklanka białego wytrawnego wina 200g przecieru pomidorowego 2 łyzki koncentratu pomidorowego Oregano Sól i pieprz 1 filiżanka bulionu mięsnego Cebulę, marchewkę i seler posiekać, boczek pokroić na drobne kawałki i razem z mięsem mielonym powoli smażyć na oliwie. Wlać białe wino i dobrze wymieszać. Dodać przecier i koncentrat pomidorowy, przyprawić do smaku sola, pieprzem i oregano. Dolać trochę bulionu i gotować na bardzo małym ogniu przynajmniej przez 1 godzinę. alla Parmigiana Rognoni alla Parmigiana Cynaderki po parmeńsku 500g nerek cielęcych 1 łyżka masła 2 łyżki oliwy z oliwek 1 drobno posiekany ząbek czosnku 2 łyżki posiekanej pietruszki Sól Sok z 1 cytryny Nerki moczyć w wodzie przez kilka godzin, aby straciły swój ostry posmak. Dobrze osuszyć i drobno pokroić. Masło i oliwę rozgrzać na patelni. Dusić w tym czosnek i połowę pietruszki. Dodać pokrojone nerki, mocno podsmażyć i posolić. Po 5 minutach wyjąc, skropić sokiem z cytryny i osypać reszta pietruszki. Podawać z pieczonymi ziemniakami. Semifreddo Tort na zimno Krążki tortu: 250g obranych migdałów 150g cukru pudru 2 białka Masa: 3 jaja o temperaturę pokojowej 200g masła 60g cukru pudru 2 cl winiaku 2 filiżanki mocnej, schłodzonej kawy z ekspresu 150g gorzkiej czekolady 3 łyżki posiekanych migdałów Obrane migdały bardzo drobno zmielić i wymieszać z cukrem pudrem. Białka ubić na pianę i delikatnie wymieszać z masa migdałową. Ciasto podzielić na trzy porcje, każda z nich cienko rozwałkować między warstwami folii spożywczej, aby uzyskać krążki o średnicy 24cm. Piec je kolejno w rozgrzanym piekarniku, na środkowej blasze, w temperaturze 150oC przez 10-15 minut. Ostudzić. Na masę do tortu oddzielić żółtka od białek, następnie białka ubić na pianę. Żółtka utrzeć z masłem i cukrem pudrem na pulchna masę. Stopniowo łyżka dodawać ubita pianę. Winiak wymieszać z kawą. 1/3 płynu nasączyć 1 z krążków i posmarować go 1/3 kremu. Zetrzeć czekoladę, połowa posypać krem. Podobnie postępować z krążkami 2gim i 3cim. Tort wstawić na 4-5 godzin do lodówki. Przed podaniem posypać siekanymi migdałami. Jak tu dojechać? Samochodem 1 400 km, ok. 15h A2 do Berlina, następnie zjazd na A9 w kierunku Norymbergii i Monachium. Z Monachium kierujemy się na Innsbruck (przed granicą z Austrią konieczny zakup winietek). W Insbrucku zjazd na A22 – Bolzano. Do Włoch wjeżdżamy tunelem Brenner (płatny). We Włoszech A22 dojeżdżamy do Modeny, tam zjeżdżamy na E45 i dojeżdżamy do Bolonii. 1 400 km, ok. 15h S8 do Piotrkowa Trybunalskiego a następnie S1 do Katowic. Dalej w kierunku Ostravy ( granica z Czechami – winietka). W Czechach D1 do Brna, następnie zjazd na E461 na Mikolov – granica z Austria ( winietka). Dalej jedziemy E59 i A2 w kierunku Wiednia a następnie Graz. Mijamy Graz i dalej trzymając się A2 kierujemy się na Villach a potem włoskie Udine. Na wysokości Palmanova skręcamy na E70 i jedziemy w kierunku Padwy, po drodze mijając Wenecję. Na wysokości Padwy skręcamy na A13 i mijając Ferrarę dojeżdżamy do Bolonii. 1 300 km, ok. 14h We Wrocławiu wjeżdżamy na A4 do Gliwic, gdzie zjeżdżamy na A1 w kierunku Ostravy ( granica z Czechami – winietka). W Czechach D1 do Brna, następnie zjazd na E461 na Mikolov – granica z Austria ( winietka). Dalej jedziemy E59 i A2 w kierunku Wiednia a następnie Graz. Mijamy Graz i dalej trzymając się A2 kierujemy się na Villach a potem włoskie Udine. Na wysokości Palmanova skręcamy na E70 i jedziemy w kierunku Padwy, po drodze mijając Wenecję. Na wysokości Padwy skręcamy na A13 i mijając Ferrarę dojeżdżamy do Bolonii. Pociągiem podróż trwa ok. 21h ( Warszawa-Wiedeń-Innsbruck – Brenner – Bolonia) podróż trwa ok. 22h ( Wrocław – Usti nad Orlici – Praga- Monachium – Bolonia) podróż trwa ok .22h (Poznań – Hannovere – Monachium – Werona – Bolonia) Samolotem G. Marconi Bologna Ryanair obsługuje loty z: Krakowa, Warszawa – Modlin, Wrocław. Wizzair obsługuje loty z Katowic . Zadzwoń! Pomożemy zaplanować Twoją podróż i zarezerwować najbardziej dogodne połączenia: +48 514 550 442Nasze pomysły na Emilię -Romanię Zadzwoń po swój indywidualny plan podróży w Emilii-Romanii! Zobacz też inne regiony Włoch

Jelenia Góra to stolica Karkonoszy i czwarte co do liczby mieszkańców miasto na Dolnym Śląsku, po Wrocławiu, Wałbrzychu oraz Legnicy. Położona jest malowniczo w Kolinie Jeleniogórskiej pomiędzy Karkonoszami, Rudawami Janowickimi, Górami Kaczawskimi, Górami Izerskimi oraz Pogórzem Izerskim.

Strona głównaWłochyEmilia-RomaniaDynamicDestinationRefinementsAsyncDestinationInfographicAsyncDestinationInfographicAsyncDestinationInfographicAsyncDestinationInfographicAsyncExploreBookEnjoyAsyncExploreBookEnjoyAsyncExploreBookEnjoy

IzR6T.

pnps2m92uo.pages.dev/123

pnps2m92uo.pages.dev/288

pnps2m92uo.pages.dev/234

pnps2m92uo.pages.dev/236

pnps2m92uo.pages.dev/65

pnps2m92uo.pages.dev/381

pnps2m92uo.pages.dev/111

pnps2m92uo.pages.dev/195

pnps2m92uo.pages.dev/11

emilia romania co warto zobaczyć